Dumbwaiter jest mała winda lub dźwig towarowy przeznaczony do przenoszenia przedmiotów, a nie ludzi. Hantle znajdujące się w nowoczesnych konstrukcjach, w tym zarówno w budynkach komercyjnych, publicznych, jak i prywatnych, są często połączone między wieloma piętrami. W przypadku instalacji w restauracjach, szkołach, przedszkolach, szpitalach, domach spokojnej starości lub w domach prywatnych windy zwykle kończą się w kuchni.
Wydaje się, że termin ten został spopularyzowany w Stanach Zjednoczonych w latach czterdziestych XIX wieku, na wzór wcześniejszych „dumbwaiterów” znanych obecnie jako tace do serwowania i leniwe Susans. Mechaniczny dumbwaiter został wynaleziony przez George'a W. Cannona, nowojorskiego wynalazcę. Firma Cannon po raz pierwszy złożyła wniosek o patent na system hamulcowy (patent USA nr 260776), który mógłby być używany w dumbwaiter 6 stycznia 1883 roku. Później firma Cannon złożyła wniosek o patent na mechaniczną windę (patent USA nr 361268) w dniu 17 lutego 1887 Armatnia podobno generowała olbrzymią kwotę tantiem z patentów na dumbwaiter aż do swojej śmierci w 1897 roku.
Prosty dumbwaiter to ruchoma rama w szybie, zrzucona przez linę na bloczku, prowadzona po szynach; większość dumbwaiter ma wał, wózek i udźwig mniejszy niż w windach pasażerskich, zwykle od 45 do 450 kg (100 do 1000 funtów). Zanim dodano silniki elektryczne w latach dwudziestych XX wieku, hantle były sterowane ręcznie za pomocą lin na kołach pasowych.
Kody z początku XX wieku czasami wymagały ognioodpornych dumbwaiterów i samozamykających się ognioodpornych drzwi i wspominają takie funkcje, jak przyciski do kontrolowania ruchu między piętrami i zamki w drzwiach uniemożliwiające ich otwarcie, chyba że wózek zatrzyma się na tym piętrze. Windy Dumbwaiter w Londynie były niezwykle popularne w domach bogatych i uprzywilejowanych. Służące używały ich do dostarczania prania do pralni z różnych pomieszczeń w domu. Zrezygnowali z noszenia garści brudnych rzeczy po domu, oszczędzając czas i zapobiegając urazom.
Skarga prawna dotycząca windy w restauracji na Manhattanie w 1915 r., Która wspomina również, że zamówienia żywnościowe są wykrzykiwane w górę iw dół szybu, opisuje jej działanie i ograniczenia w następujący sposób:
[Jest] ... między wózkiem niemego kelnera a przewodnikami, po których on jedzie, w efekcie, jeździe wózka towarzyszy głośny hałas. Lina, która obsługuje wózek głupiego kelnera, porusza się na kole z bardzo płytkim rowkiem, tak że lina jest podatna i czasami się zsuwa. ... Wózek nie posiada u góry amortyzatorów, więc gdy uderzy w górną część wału lub koła rozlega się głośny huk. ... [T] sznury głupiego kelnera uderzają często w taką ścianę z głośnym hukiem. ... [T] głupi kelner jest często obsługiwany przez niedbale, uruchamiając go szybciej niż to konieczne i pozwalając mu opaść z nagłym upadkiem.
Nowsze windy mogą być bardziej wyrafinowane, wykorzystując silniki elektryczne, systemy automatycznego sterowania i niestandardowe kontenery ładunkowe innych rodzajów wind. Niedawno zbudowane podnośniki książek w bibliotekach i pocztowych lub innych transportach towarowych w wieżowcach biurowych mogą być większe niż wiele hantli w publicznych restauracjach i domach prywatnych, obsługując ładunki o wadze do 450 kg (990 funtów)
